.

Marzenia o wiecznej młodości są niezmienne od tysięcy lat. Ale czy współczesna kosmetologia jest w stanie im sprostać? Wraz z postępem nauki i medycyny, badaniami nad starzeniem się oraz dążeniem do zdrowego i aktywnego stylu życia, pojawiły się różnego rodzaju metody i technologie, które mają na celu opóźnienie procesów starzenia i poprawę jakości życia w późniejszym wieku.

Obserwujemy stały rozwój dziedzin, takich jak: medycyna regeneracyjna, terapie genowe, anti-aging,
kosmetologia estetyczna, suplementy diety i diety o działaniu prozdrowotnym. Warto także zauważyć,
że rozwój w tych dziedzinach następuje w bardzo szybkim tempie, wykorzystując osiągnięcia również
innych nauk. Aby dobrze zrozumieć proces starzenia się skóry, należy szczególną uwagę zwrócić na fizjologiczne zmiany w niej zachodzące.
Wraz z wiekiem bowiem osłabia się efektywność procesu keratynizacji, a keratynocyty spowalniają swoją
aktywność metaboliczną. Włókna kolagenowe robią się cieńsze, a fibroblasty znacznie gorzej wytwarzają tak cenny dla skóry kolagen. Kluczowe staje się zrozumienie, jakie procesy zachodzą na każdym
poziomie skóry i jak wpływają one na jej ogólny wygląd.

PROBLEM Z ELASTYCZNOŚCIĄ
Zacznijmy o tego, co dzieje się na poziomie naskórka. Przede wszystkim dużemu spowolnieniu ulega aktywność mitotyczna komórek warstwy podstawnej i kolczystej. To prowadzi do zmniejszenia zdolności naskórka do szybkiej regeneracji i odnowy komórek. Grubość strefy Malpighiego staje się coraz mniejsza, natomiast przerostowi ulega warstwa rogowa. To główne przyczyny grubszej i bardziej szorstkiej skóry, a także jej ograniczonej zdolności do produkcji kolagenu i elastyny, co jest kluczowe dla giętkości i jędrności. Ponadto naczynia krwionośne zaczynają coraz bardziej prześwitywać, a bariera naskórkowa ulega znacznemu osłabieniu. Dochodzi do większej utraty wilgoci i skłonności do powstawania podrażnień.

ZMIANY W SKÓRZE WŁAŚCIWEJ
Teraz przyjrzyjmy się procesom, które przebiegają w skórze właściwej. Zmiany w niej zachodzące odgrywają bowiem kluczową rolę w starzeniu się skóry. W miarę upływu czasu połączenie pomiędzy naskórkiem a skórą właściwą staje się słabsze, co prowadzi do zmniejszenia zdolności skóry do skutecznej ochrony przed czynnikami zewnętrznymi i wpływa na jej ogólny stan i jakość.
Zwiększa się aktywność metaloproteinaz, które degradują włókna kolagenu i elastyny. Te liniowe struktury biochemiczne zbudowane z aminokwasów stają się zdezorganizowane, a ich ilość i jakość w skórze właściwej spada. To powoduje zmiany struktury skóry, utratę jej elastyczności i pojawienie się zmarszczek. Ponadto w skórze właściwej zmniejsza się ilość kwasu hialuronowego oraz glikozaminoglikanów, prowadząc do utraty nawilżenia i elastyczności. Im bardziej odwodniona skóra właściwa, tym mniejsze są zdolności